Opgelet: dit is geen evangelie maar een lezing uit het Eerste Verbond. Ze staat hier omdat er een homilie aan gekoppeld is.

Gelovige mens die vertrouwt dat God ons leven draagt.

Goed voor iedereen.

Jong gestorven? Heb vertrouwen dat God dit onvoltooide leven zal bekronen.

Oud mogen worden? God zal nu de kroon op het werk zetten.

N. heeft zich ingezet voor wat zij/hij meende dat haar/zijn plicht was. Dat deed zij/hij niet enkel uit plichtsbesef maar vooral vanuit een innerlijk verlangen zich toe te wijden aan de mensen die haar/hem dierbaar zijn: man/vrouw, kinderen en kleinkinderen. De vrienden konden altijd op haar/hem rekenen. En steeds had N. het gelovig perspectief voor ogen dat het God is die ons leven uiteindelijk voltooit.

Dat zegt het scheppingsverhaal uit het boek Genesis. Op het eerste gezicht gaat het over het ontstaan van de mens en de wereld. Wie beter leest, ziet dat dit verhaal een droom is over de harmonie naar waar we op weg zijn; het gaat niet zozeer over het ontstaan maar meer over de bestemming van de schepping. Vooral het slot van dit stukje Bijbel leert ons veel. Op de zevende dag rust God van het geleverde werk. Zeven is de voltooiing, de bekroning, de volledigheid. De zevende dag is een dag om te genieten en te rusten, want alles is gedaan.

Wij geloven dat God ons roept om aan zijn scheppingswerk mee te werken. Elke mens draagt een piepklein stukje bij aan de uiteindelijke schepping. En of we kort of lang leven, eens komt de zevende dag, de dag die God ons geeft om te rusten en te genieten van het gedane werk. Die dag krijgen wij van hem. Je kunt je afvragen wat God deed na de zevende dag. Bij ons begint de week dan opnieuw maar God kan toch niet opnieuw beginnen scheppen? Voor God begint dan de achtste dag. Het is de tijd die niet tot onze tijdrekening hoort, de dag van God, de dag die nooit eindigt.

Beste familieleden

jullie vrouw/man, moeder/vader, grootmoeder/grootvader heeft haar/zijn beste krachten gegeven om mee te scheppen aan het leven dat van God komt. De zevende dag is aangebroken. God zal haar/zijn leven voltooien. En daarna treedt zij/hij toe tot de heerlijkste tijd die er is: de achtste dag, de dag van God. Jezus de Christus is die weg voorgegaan. Dat geloven wij en dat geloof biedt onze parochie jullie aan als een blijk van deelneming en sympathie. Jezus de Christus leeft en uw vrouw/man, moeder/vader, grootmoeder/grootvader leeft met hem. Altijd.