Graag hulpvaardig.

Gezin voorop.

Graag gezien op het werk.

Voor iedereen een kameraad.

Het evangeliestukje dat we juist hebben gelezen draagt een opvallende tegenstelling in zich. Het begint over Jezus' verheerlijking en gaat dan verder over een onooglijk graankorreltje. Grootsheid en kleinheid. Jezus kiest bewust voor die spankracht. Hij roept ons op om in het kleine groot te zijn, om als een graankorrel onszelf opzij te schuiven en anderen gelukkig te maken. Het is een beeld dat ons helpt met onze vergankelijkheid en eindigheid om te gaan: dood wordt leven.

Jezus doet het zelf radicaal voor. Hij heeft veel mogelijkheden en talenten maar Hij gebruikt ze niet om zelf een machtige heerser te worden. Hij zal zelfs als een slaaf ter dood worden gebracht. Maar juist dan zal de Vader hem verheffen en verheerlijken en zijn leven vruchtbaar maken. Zijn vergankelijkheid die hem als mens tekent, wordt eeuwig leven. Die weg van alle zaad mogen wij allemaal gaan. Eén is ons al voorgegaan.

Deze mens, N.,  van wie wij afscheid nemen, heeft zichzelf vaak weg gecijferd om andere mensen in de plaats zetten. Nu brengt deze stervende graankorrel veel vruchten voort.

Beste familieleden van N.

Jullie moeder/vader heeft jullie altijd voorop gesteld. Jullie kennen vele verhalen en hebben vele herinneringen over haar/zijn onverdroten inzet voor jullie. Nu komt haar haar/zijn leven tot volle wasdom. Dat geloven wij en dat geloof in de verrijzenis biedt onze parochie jullie aan als een blijk van deelneming en sympathie. Jezus de Christus leeft en je vader leeft met hem. Altijd.

Jonge mens, in het verkeer omgekomen.

Op de drempel van een nieuwe, uitdagende tijd in het leven.

Had dromen en verlangens maar zag zichzelf niet als grote wereldverbeteraar.

Wat hij deed, wilde hij goed doen: studie, sport, muziek.

Was vooral de trouwe kameraad, vriend, zus/broer en dochter/zoon.

In één klap is het leven van deze jonge vrouw/man veranderd. Het maakt ons sprakeloos.

Tussen de vele zoekende woorden die deze dagen stamelend en haperend gesproken zijn en worden - leggen wij in dit uur een Woord van God. Hij lijdt op dit ogenblik mee met de ouders en zussen/broers van N. God wil niet het lijden en de dood. God wil draaischijf van vrede en liefde zijn.

Ondanks de diepe pijn en het blijvende litteken, doet God vandaag een belofte. Hij belooft dat het leven van N. vruchten zal voortbrengen. Wij kennen veel vruchten van N. Maar vandaag belooft God vruchten die wij nog niet kennen. Wij weten niet hoe dat zal gebeuren; wij weten niet welke vruchten N. allemaal zal voortbrengen. Wij zijn als de landman die zijn veld heeft bewerkt en er alles aan heeft gedaan wat hij kon. Dan slaapt hij. Hij geeft zijn werk uit handen. Het graan brengt uit zichzelf vruchten voort. Jezus gebruikt dit beeld van de innerlijke groeikracht om iets te zeggen over zijn rijk van vrede. Hij heeft in elk van ons zijn groeikracht gelegd. Niets of niemand kan die teniet doen. Gods leven in ons is sterker dan de dood.

Jezus heeft de dood aan het kruis overwonnen en Hij schenkt leven aan N. Nieuwe vruchten zal zij/hij voortbrengen. Wij weten niet hoe; wij vertrouwen ons aan Gods belofte toe.

Beste familieleden van N.

Niemand heeft gewild dat N. nu al zou doodgaan. Ook God niet. N. heeft op een unieke wijze de groeikracht en de levenswil die in haar/hem zijn, gebruikt om ten volle van betekenis te zijn voor jullie en voor haar/zijn vrienden. Die groeikracht brengt God tot volle wasdom. N. blijft voor jullie ten volle van betekenis, meer dan ooit. Dat geloven wij en dat geloof in de verrijzenis biedt onze parochie jullie aan als een blijk van deelneming en sympathie. Jezus de Christus leeft en jullie dochter/zoon en zus/broer leeft met hem. Altijd.

Niet in ons land geboren.

Heeft veel moeten loslaten: vaderland, familie.

Misschien daarom dat zij/hij altijd zoveel belang hechtte aan de kleine tekenen in het leven.

Kinderen waren haar/zijn trots.

Reizen werd een stuk van haar/zijn leven: voor het werk, als ontspanning, uit nieuwsgierigheid.

Ontroerende aandacht voor de kleinste mens.

Jezus heeft het in het evangelie over de stervende graankorrel. Gemakkelijk denken wij dan aan het einde van het leven. Als graankorrel sterven en vruchten voortbrengen doen wij echter meermaals. Telkens wij liefde delen, vergiffenis schenken en vragen, vrede mogelijk maken - telkens wij mee opgaan in het rijk van de Vader, zijn wij als de graankorrel. Iedere keer geven wij onszelf prijs om de vruchten van de liefde voort te brengen.

Jezus is daarin tot het uiterste gegaan. Als Zoon van God draagt Hij al het lijden van mens en wereld. Hij sterft om verlossing te brengen.

Deze mens liet de vertrouwde haven van haar/zijn jeugd los om leven te winnen. Zij/Hij werd een nieuwe mens en bouwde aan liefde en toekomst. Nu brengt deze stervende graankorrel veel vruchten voort.

Beste familieleden van N.

Jullie moeder/vader is al een tijdje ziek. Het laatste dat zij/hij moest loslaten, is het leven onder en met jullie. Zij/Hij heeft al zoveel grenzen en hindernissen overwonnen. De Heer overwint nu voor haar/hem de grens van tijd en ruimte. Dat geloven wij en dat geloof in de verrijzenis biedt onze parochie jullie aan als een blijk van deelneming en sympathie. Jezus de Christus leeft en jullie moeder/vader leeft met hem. Altijd.