Graag op reis, maar altijd met een blik op de mensen en ook altijd in aangenaam gezelschap.

Het leven is een reis met oorsprong en bestemming: God, Schepper en Vader.

Goed geweest voor de mensen op haar/zijn weg.

In Jezus' tijd waren mensen vaak onderweg. Dat is niet een kenmerk van onze tijd. We hoorden in het evangeliestukje over vijf mensen die onderweg zijn en allemaal met eigen bedoelingen. Er is de reiziger die werd overvallen, maar er is ook de schurk die de reiziger heeft mishandeld. Dan komen de priester en de leviet, onderweg naar de tempel in Jeruzalem. Tenslotte komt een vreemdeling langs, de enige die halt houdt. Jezus stelt hem als voorbeeld.

Wij worden niet geboren als de naaste van iedereen. Wij worden de naaste van de mensen voor wie wij iets betekenen op onze levensweg. Jezus was zelf één en al oog en oor voor iedereen die Hij ontmoette. Hij deed wat Hij kon om mensen gelukkiger en beter te maken. Altijd was Hij onderweg van dorp naar dorp en stad. Jezus kende het begin van zijn levensreis en Hij wist waar Hij zou uitkomen: God, onze Schepper en Vader.

N. was iemand die niet oppervlakkig leefde, maar juist bedachtzaam was op het geluk van de mensen die hem waren toevertrouwd, haar/zijn gezin op de eerste plaats. Voor hen hield zij/hij altijd halt en schoof eigen plannen opzij, zoals die Samaritaan. Zij/Hij komt nu aan op de eindbestemming, Gods liefde.

Beste familieleden van N.,

jullie ... was graag bij jullie. Jullie hebben samen zoveel meegemaakt, zoveel liefde en vriendschap gedeeld. Dat gaat niet verloren in de dood. Daar zorgt God voor. Want dat is ons geloof: Jezus de Christus leeft en jullie ... leeft met hem. Altijd.