Mc 4,35-41 - Laten we oversteken
Homilieën
Voorstel 2020
Volgeling van Cardijn.
Eenheid tussen geloofsbelijdenis en geloofsbeleving was een kenmerk.
Op het einde was er aanvaarding
van wat kwam, zonder klacht of verzet.
Haar/Zijn grote vertrouwen op de Heer gaf haar/hem altijd energie om voort te doen. Jezus getuigt van groot vertrouwen in de Vader. Het stormt en zelfs de ervaren vissers uit zijn groep raken in paniek. Maar Jezus slaapt. Hij is zo zeker dat zijn leven niet zinloos zal eindigen, dat Hij zich geen zorgen maakt.
Jezus is nochtans niet onverschillig of afwezig. Wind en water gaan liggen als Jezus opstaat. Hij verwondert zich over het gebrek aan vertrouwen bij zijn leerlingen. Wat een verschil: de drukte van de vissers en de vastberadenheid die Jezus uitstraalt.
N. heeft menige storm meegemaakt, tegenkanting bij wat zij/hij wou realiseren en opbouwen. Maar altijd was er haar/zijn geloofsovertuiging dat ze/hij niet voor eigen rekening reed, maar samenwerkte met Jezus.
Beste familieleden van N.,
op het einde leefde N. in haar/zijn eigen gedachtewereld. Maar dat was slechts de laatste fase. Tevoren heeft ze/hij zich mateloos gegeven aan het geluk van andere mensen, in dienst van de Heer. Hij zal haar hele leven sterk waarderen en nieuwe kracht geven. Dat is ons geloof in de verrijzenis en dat geloof biedt onze parochie jullie aan als een blijk van deelneming en sympathie. Jezus de Christus leeft en N. leeft met hem. Altijd.
Voorstel 2011
Niet lang maar zwaar ziek geweest;
op het einde veel geleden.
Familie was (is?) radeloos
en voelt zich machteloos.
De goede herinneringen
zitten nog ver weg,
overspoeld door de pijn van het afscheid.
Deze mens heeft het beste van zichzelf
aan de (klein)kinderen gegeven.
Toen deze vrouw/man zwaar ziek was, en zeker toen het nieuws doordrong dat er geen weg terug was - voelden wij ons machteloos. Misschien hebben we wel eens op God geroepen zoals de apostelen in het bootje op Jezus roepen: "Kan het U niet schelen dat wij vergaan?" Wat een heel menselijke reactie is dat...
Laten we het evangelieverhaal verder lezen. Jezus staat op, in het midden van de storm. Als iedereen beschutting en houvast zoekt - staat Hij pal, rechtop. Hij spreekt een gebiedend woord en de storm gaat liggen. Nu ook staat Hij in het midden van de weg, Hij ziet deze vrouw/man komen. Hij voelt de wind, de pijn van het afscheid en het loslaten. De Heer spreekt een gebiedend woord en voor deze mens is de storm van de dood voorbij. Zij/Hij vindt nieuw leven, aan de overkant.
Beste familieleden van N.
Uw vrouw/man, jullie moeder/vader en grootmoeder/grootvader was graag langer bij jullie geweest. Niet God maar de ziekte heeft daar anders over beslist. Het beste van zichzelf hebben jullie van haar/hem gekregen. Dat neemt niemand jullie af. God houdt jullie met elkaar verbonden, zelfs over de dood heen. Dat geloven wij en dat geloof in de verrijzenis biedt onze parochie jullie aan als een blijk van deelneming en sympathie. Jezus de Christus leeft en uw vrouw/man, jullie moeder/vader leeft met hem. Altijd.
Voorstel 2010
Veel stormen moeten doorstaan.
Nog jong is haar man/zijn vrouw overleden.
Op verschillende plaatsen hard gewerkt.
Kleinkinderen waren
zicht op de toekomst.
Vond steun in de eucharistieviering,
ook in rustoord.
Op het einde begon de verwarring
toe te nemen.
Nu komen alle stormen tot rust. De Heer zelf legt hen het zwijgen op. We hoorden daarover een mooi evangeliestukje. De leerlingen van Jezus, geoefende en ervaren vissers, zijn op het meer als de golven hoog opjagen en de boot doen vollopen. Ze raken zelfs in paniek. Die onrust en angst steken af tegen het vertrouwen en de rust van Jezus. Hij slaapt. Hij laat zijn leven niet van de wind afhangen. Jezus heeft zichzelf ten diepste aan de Vader toevertrouwd. Dan staat Hij op. Een woord en de wind gaat liggen.
Jezus spreekt nu een woord van leven tot N. en de tegenwind van de dood zal gaan liggen. Zij/Hij zal veilig aan de overkant aankomen en de Heer zal haar brengen bij die haar voorgingen.
Beste familieleden van N.
Jullie moeder/vader en grootmoeder/grootvader was de laatste tijd wat in de war. Maar dat is nu voorbij. Ze/Hij komt aan op de plaats waar vrede en geluk elke mens tot rust brengen. Zij/Hij zal tot nieuwe eenheid en harmonie komen. Dat geloven wij en dat geloof in de verrijzenis biedt onze parochie jullie aan als een blijk van deelneming en sympathie. Jezus de Christus leeft en jullie moeder/vader leeft met hem. Altijd.
© Pastorale Zone Effata - 2012-2021