Trouw in de kerk;

mens met de mensen: goed en falen;

innig verbonden met vrouw/man;

dienstbaar in de parochie.

In het stukje evangelie dat we hebben gelezen komen (ook) ijverige mensen voor. Het veld is klaargemaakt en er werd ingezaaid volgens de regels, goed zaad werd gebruikt. Al die inspanningen zouden, naar verwachting, een goede oogst moeten opleveren. Maar er zijn nog meer mensen die actief zijn. Zij zaaien onkruid tussen het goede zaad. Aan inzet is geen gebrek.

Jezus tekent in deze parabel drie houdingen. Er zijn de mensen die plichtsbewust kiezen om het goede te doen. Er zijn mensen die planmatig het kwade doen. En er is de heer van de oogst. Eigenlijk gaat de parabel over hem.

De heer van het veld is God zelf. Hij ziet de mensen bezig. En Hij wacht geduldig tot al wat wij zaaien opschiet en groeit. God weet dat zijn liefde ons vrijlaat. Hij dwingt ons niet in één of andere richting. God houdt echt van ons en bijgevolg laat Hij ons vrij om zijn liefde te beantwoorden; zijn liefde zou anders slechts schijn zijn. God kijkt vol verwachting uit naar de dag van de oogst. Zijn liefde, zoals alle liefde, is hoopvol liefde terug te krijgen.

Jezus heeft dat voorgedaan. Hij heeft de liefde van de Vader beantwoord met een dienstbaar leven, ten einde toe. Niets was hem teveel om mensen op te zoeken en Gods liefde aan te bieden. Het heeft hem zelfs zijn leven gekost. De Vader was met hem, al die tijd, ook op het kruis. Hij heeft gezien hoe zijn Zoon het goede heeft gekozen en heeft gedaan en daarom heeft Hij hem uit de dood doen opstaan.

Beste familieleden, buren en vrienden van N.,

wij zaaien het leven van N. als zaad in de grond van Gods liefde. Zij/Hij heeft goed gezaaid en geplant, gewied en gesnoeid. God zal het onkruid nu verwijderen en haar/zijn leven voltooien. Dat geloven wij en dat geloof in de verrijzenis biedt onze parochie jullie aan als een blijk van deelneming en sympathie. Jezus de Christus leeft en N. leeft met hem. Altijd.

Een mens met een 'moeilijk' karakter. Gelovig maar streng voor haar/zijn gezin. Moeilijk om iets over te zeggen, maar de volksmond vormt zich een oordeel.

Als iemand sterft, wordt gemakkelijk de balans van een leven opgemaakt. Dat zal ook bij N. het geval zijn. Gelukkig haalt bij een overlijden het goede dat een mens heeft gedaan, gemakkelijk de bovenhand. En zeker gelukkig is dat God het laatste woord heeft, want het is echt niet gemakkelijk om goed en kwaad te onderscheiden.

Jezus vertelt daarover de parabel van het onkruid tussen de tarwe. De heer van de oogst beslist om het onkruid samen met het graan te laten opgroeien. Zijn dienaars willen het kwade meteen bestrijden, tot in de wortel. De heer beschermt echter het goede gewas; later komt het onkruid aan bod. Jezus geeft daarmee aan hoe God met goed en kwaad omgaat: Hij beschermt in de eerste plaats het goede. God is vooral bekommerd dat het goede kan gebeuren.

Zo  oordeelt God over ons leven, over het leven van N.. Tussen al het onkruid ziet Hij vooral de rijke oogst van het goede gewas.

Beste familieleden van N.,

God waardeert de vruchten van het leven van jullie moeder/vader en grootmoeder/grootvader. Hij neemt haar/hem bij zich op. Jezus is die weg voorgegaan, door de dood naar het leven, en N. zal hem volgen. Dat geloven wij en dat geloof biedt onze parochie jullie aan als een blijk van deelneming en sympathie. Jezus de Christus leeft en jullie moeder/vader en grootmoeder/grootvader leeft met hem. Altijd.