Een mens van vrede en verzoening

in woorden en daden.

Geen pilarenbijter maar daadwerkelijke solidariteit.

Deze mens sprak de taal van de vrede...

Vrede is de taal die Jezus gebruikte, in woorden en daden. We hebben zojuist een bekend stukje uit de bergrede gelezen. Het klinkt als een lied of als een gedicht. Jezus spreekt hier op het eerste gezicht sussend en toedekkend, alsof iedere mens zich in haar of zijn lot moet schikken. In werkelijkheid roept Jezus op tot een ander leven. Niet wie rekent op macht en geweld, maar wie leeft voor en vanuit vrede – wordt zalig en gelukkig geprezen. Niet wie het recht van de sterkste in handen neemt maar wie gekwetst en verdrietig is – wordt een toekomst aangezegd.

Jezus spreekt over de mensen die dreigen onderuit te gaan. Hij moedigt hen aan en schenkt hen zijn diepe vrede. Hij heeft daar niet enkel over gesproken. Jezus heeft zich voor die mensen daadwerkelijk ingezet. Hij heeft mensen opgericht en sterker gemaakt en Hij heeft hen weer opgenomen in de gemeenschap waar zij thuis hoorden. Die keuze voor de zwakste mensen heeft hem zelfs het leven gekost. Maar de Vader heeft hem uit de dood doen opstaan. Hij leeft.

N. koos voor haar/zijn gezin en heeft alles gedaan om hen gelukkig te maken. Het was haar/zijn levensopdracht, haar/zijn zending. De Heer zal haar/hem nu zalig en gelukkig laten zijn door haar/zijn leven te voltooien.

Beste familieleden van N.

jullie vonden vrede met je moeder/vader, je familielid en vriendin/vriend en zij/hijj vond vrede met jullie. Nu schenkt de Heer haar/hem de vrede die niemand anders geven kan: het leven dat nooit eindigt. Jezus de Christus leeft en N. leeft met hem. Altijd.

Religieus bewogen mens.

Beleefde haar/zijn geloof bewust als een dienst aan de mensen.

Groot in het kleine.

Wij schuiven nu aan in de grote groep mensen die naar Jezus luisteren als hij de berg is opgegaan. Hij spreekt mooie woorden, in een bijna dichterlijke maat. Het zijn beloftevolle woorden die aangeven hoe Jezus zijn leerlingen en volgelingen het liefst ziet leven.

Jezus doet het zelf voor. Hij gaat aan de kant van de onderdrukte mensen staan en geeft hen moed en vertrouwen. Jezus troost bedroefde en beproefde mensen. Hij brengt vrede bij mensen die uitgesloten zijn of die onderling verdeeld zijn. Jezus prijst in zijn bergrede alle mensen gelukkig en zalig die hem daarin volgen. Het zijn de mensen die Gods liefde concreet maken, die verankerd leven en religieus bewogen zijn. Het zijn de mensen die volop van mens en wereld houden en tegelijk geloven dat er een andere wereld op ons wacht. Gelukkig zijn zij omdat zij God toebehoren en in zijn leven delen.

Wie deze woorden van Jezus hoort moet tegelijk naar zijn levenswijze kijken en zijn hele leven zien. Dan kun je niet naast het kruis heen. De zaligheid die Jezus belooft sluit niet uit dat wij lijden of moeite moeten doen. Jezus’ belofte is geen automatisme dat ons zomaar overkomt. Hij toont een weg, die niet altijd eenvoudig is maar die wel beloftevol is. N. is die weg gegaan, met haar/zijn mogelijkheden en haar/zijn beperkingen. Wij geloven dat zij/hij zal delen in de door Jezus beloofde gelukzaligheid.

Beste familieleden van N.

uw vrouw/man, jullie moeder/vader heeft jullie in haar/zijn hart gedragen en heeft alles voor jullie gedaan. Zij/Hij was er toen jullie troost zochten of als de vrede zoek was. Daarom zal zij/hij in Gods liefde worden opgenomen. Dat geloven wij. Jezus de Christus leeft en uw vrouw/man, jullie moeder/vader leeft met hem. Altijd.

m te bewerken.